Necdet Güler

İnanılır gibi değil; bir ağaç insan sağlığı acısından bu kadar faydalı özelliklere nasıl sahip olabilir?

Türkiye’de, toplumsal yapı açısından olumlu yönde olsa da farklı davranışlar çok yadırganır.

İzmit’te, kentin en hareketli yerinde asırlık Çınar Ağaçları zaman içinde, aralıklarla devriliyor.

Zeytin ağacı için 1000 yıllık yaşam normaldir. Bu özelliği nedeniyle o “Ölümsüz ağaç” olarak da tanımlanır.

Bu ne biçim başlık demeyin. Dünyada kıt olan iki biyolojik değişimin aynı kişide buluşmasını gösteriyor.

Bu yazımı hazırladığım 5 Ocak 2022 gününde dışarıda hava sıcaklığı +16 derece. İnsanlarımız park ve bahçelerde.

Bir kent düşünün; Caddelerinde ıhlamur ağaçları, Mayıs sonu günler ve çiçeklerinin son derece hoş kokusu.

Geçen Mart ayında bir yönetmelik yayımlandı: Özel Ağaçlandırma Yönetmeliği.

Geçtiğimiz hafta Giresun sel felaketi yaşadı. Bunun tek nedeni kısa zaman içinde düşen yoğun yağış değil.

Karamürsel’in Kızderbent köyünün yakınında bir taş ocağı açılacakmış.

Kararlıyım bu kentin ağaçlarına yapılan zulmü sürekli yazacağım.

Kararlıyım bu kentin ağaçlarına yapılan zulmü sürekli yazacağım.

İzmit’in cadde ve sokaklarında gezin. Ağaçların büyük bir çoğunluğunda gövdelerin doğal formunda olmadığını görürsünüz..

İnternette bir haber gördüm, şu yazılmış:

Geçenlerde İzmit Fevziye Camii’nin deniz tarafındaki altı adet Çınar ağacını budamışlar.

Bazen başımıza asit yağıyor, haberimiz yok...

Bir zamanlar tayin edildiği yeri söyleyen memura “ Oranın havası ile suyu iyidir” denildiğinde gidilecek yerde yaşam şartlarının iyi olmadığı anlaşılırdı.

Geçen sene Ege’nin turistik bir ilçesinin çevresinde gezinti yaparken yolu şaşırdım ve kentin çöplerinin toplandığı bir alandan geçmek zorunda kaldım.

Bir insana, sadece bakarak sağlığı konusunda fikir edinebildiğimiz durumlar vardır.

Geçenlerde çocuk parkından bindiğim ve Derince yönünde giden şehiriçi otobüste, karşımdaki üçlü koltuğa yanında çok şirin, 3-4 yaşlarında bir kız çocuğu ile modern giyimli, genç bir bayan oturdu.

Evimin kitaplığında yıllardır duran bir kitap var. Kapağında “Alıç ağacı ile sohbetler “ yazıyor.

Geçen yıl çok değerli bir dostumu kaybettim;

abancı mal, yabancı marka hastalığı…Bizim milletimizi sarmıştır bu hastalık. Ben ilkokula giderken yerli mallar haftası kutlanırdı.

Yaşadığımız ülkede, kimsesize, anasız-babasız olana garip derler. Bu garip insanların yaşamı zorluklar içinde geçer, ellerinden tutan olmadığından. İzmit’te de böyle insanlar vardır.